เมื่อย้อนอดีตของบ้านเณร ในช่วงก่อนที่จะมีบ้านเณรอย่างถาวร ได้มีผู้สนใจสมัครเข้าเป็นสามเณรในคณะรอยแผลศักดิ์สิทธิ์บ้างแล้ว สามเณรรุ่นแรกของคณะ อาศัยอยู่ตามบ้านพักพระสงฆ์เช่นที่ ภูเก็ต ตรัง และ ระนอง โดยมีคุ ณพ่อริชาร์ด วูดาเร็ก คุณพ่อยอห์น เซเรชัตโต และ คุณพ่อลีโน อินามา เป็นผู้ให้การอบรม
ปี ค.ศ.1977 คณะได้สร้างบ้านเณรขึ้น โดยผ่านทางการทุ่มเทของ คุณพ่อร็อกโก เลโอติโล ซึ่งได้ขอความช่วยเหลือจาก พระอัครสังฆราชยวง นิตโย คณะจึงได้ที่ดินแปลงหนึ่งในซอยวัดเทียนดัด อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม ต่อมาคุณพ่อร็อกโก ได้ของบประมาณส่วนหนึ่งจากแขวงที่สหรัฐอเมริกา และส่วนหนึ่งจากผู้มีน้ำใจดีจากต่างประเทศและชาวไทย สำหรับการก่อสร้างบ้านเณร ในวันที่ 16 ธันวาคม ค.ศ.1977 พระคาร์ดินัลไมเกิ้ล มีชัย กิจบุญชู ได้เป็นประธานในพิธีบูชามิสซาและเสกบ้านเณรหลังแรกของคณะรอยแผลศักดิ์สิทธิ์
จากคำบอกเล่าของสามเณรรุ่นแรก ๆ ของบ้านเณรแห่งนี้ ทำให้เราทราบว่าบ้านเณรยังไม่เสร็จสมบูรณ์ ยังจำเป็นต้องต่อเติม ตกแต่ง โดยอาศัยฝีมือและแรงงานของสามเณรนั่นเอง พวกเขาทำงานกันหนักมากจนได้รับฉายาว่า “สามเณรกรรมกร” เพราะในตอนเย็นหลังจากกลับจากโรงเรียน พวกเขาต้องเปลี่ยนชุดทำงาน มีทั้งขุดดิน ทำรั้ว งานก่อสร้าง ช่างไม้ ช่างเชื่อม โดยมีคุณพ่อร็อกโก ร่วมทำงาน และสั่งงานอย่างใกล้ชิด คุณพ่อได้ฝึกฝนสามเณรรุ่นแรก ๆ ให้มีความมัธยัสถ์และอดทน บางครั้งก็ต้องฝึกหัดเสียสละ เช่นในวันที่เป็นวันเล่นกีฬา คุณพ่อกลับเปลี่ยนให้เป็นวันทำงานแทน ศิษย์เก่าของบ้านเณรแห่งนี้ยังจำได้เสมอถึงความยากลำบากในช่วงเริ่มต้น แต่ทุกคนต่างก็เข้าใจ เห็นคุณค่าของการฝึกอบรมเช่นนี้ และภาคภูมิใจทุกครั้งเมื่อหวนคิดถึงวันเวลาที่ผ่านมา พระพรของพระเจ้าได้อวยพรบ้านเณรแห่งนี้อยู่เสมอ โดยผ่านทางผู้มีน้ำใจดีที่ให้การสนับสนุน ทั้งวัตถุปัจจัย ตลอดจนกำลังใจ และคำภาวนา จำนวนกระแสเรียกเริ่มมีมากขึ้น
ในปี ค.ศ.1978 คณะจึงได้สร้างบ้านเณรอีกหลังหนึ่งที่จังหวัดระนอง เพื่อใช้สำหรับสามเณรเล็กระดับมัธยมต้น ส่วนบ้านเณรที่สามพรานใช้สำหรับสามเณรระดับมัธยมปลายและวิทยาลัย ต่อมาบ้านเณรที่สามพรานจำนวนผู้สมัครมีมากขึ้น คณะผู้ใหญ่มีความเห็นว่าควรจะแยกสามเณรระดับมัธยมปลายและระดับวิทยาลัย ดังนั้นในปี ค.ศ.1987 คณะจึงได้สร้างบ้านเณรอีกหนึ่งหลังสำหรับสามเณรที่ศึกษาในระดับวิทยาลัย ซึ่งได้รับความช่วยเหลือจากผู้มีพระคุณท่านหนึ่ง ถวายทุนทรัพย์เพื่อจัดซื้อที่ดินข้างเคียงแปลงเดิมต่อไปอีก และครอบครัวซานเฟรตตา ชาวอิตาเลียน ผู้มีพระคุณต่อคณะ ที่ได้บริจาคเงินสำหรับการก่อสร้างบ้านเณรหลังใหม่ เพื่อเป็นการระลึกถึงซูซี่ ซานเฟรตตา บุตรสาวที่เสียชีวิตเมื่ออายุได้เพียง 22 ปี ในวันที่ 23 มกราคม ค.ศ.1987 พระสังฆราชเปโตร คาเร็ตโต ได้เป็นประธานในพิธีเปิดและเสก
แนวทางการอบรมสามเณรคณะรอยแผลศักดิ์สิทธิ์
นโยบายของบ้านเณร
- รักเรียน เณรในวันนี้คือผู้นำในวันหน้า จำเป็นต้องมีความรู้ความสามารถ เณรจึงต้องมีความรู้ความสามารถในด้านการเรียนเป็นอย่างดี และมีผลการเรียนที่ไม่ต่ำกว่า 2.50 หรือ 65 เปอร์เซ็นต์ เพื่อที่จะสามารถศึกษาในชั้นที่สูงขึ้นต่อไป
- เพียรภาวนา เณรทุกคนจะต้องรู้ตัวเสมอว่า ตนเองเป็นคริสตชน ที่ได้รับเรียกจากพระเข้ามาเป็นสามเณร จะต้องมีความศักดิ์สิทธ์ ศรัทธา หมั่นสวดภาวนา รำพึงพระวาจาอยู่เสมอ เณรจะต้องมีความศรัทธาปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน เช่น การร่วมพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณอย่างตั้งใจ การสวดภาวนาบ่อย ๆ หรือกิจศรัทธาที่ควรปฏิบัติ
- กีฬาดี การเล่นกีฬาคือการเล่นเพื่อความแข็งแรงของร่างกาย หรือเพื่อความสนุกสนานเพลิดเพลิน กิจกรรมการเล่นทั้งที่ต้องออกแรงเพื่อประโยชน์ของร่างกาย และจิตใจ เพื่อสุขภาพที่ดี มีชีวิตชีวา พลานมัยสมบูรณ์ เป็นการพัฒนาจิตใจของตนเอง สู่การเป็นผู้ใหญ่ที่ดีโดยรู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย
- มีมนุษย์สัมพันธ์ สามเณรทุกคนต้องเป็นคนที่มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดี เข้ากับผู้อื่นได้ เป็นคนที่ร่าเริง วาจาอ่อนหวาน ไม่เงียบขรึม รู้จักทักทาย พูดคุยไม่เก็บตัวอยู่คนเดียว เป็นคนปัจจัยสำคัญที่สุดสำหรับบุคคลที่จะเป็นผู้มีมนุษย์สัมพันธ์ดี ก็คือการมีจริยธรรมและคุณธรรม
- สร้างสรรค์กิจกรรม สามเณรคณะสติกมาติน จะต้องมีการพัฒนาในด้านกิจกรรมต่าง ๆ เพื่อที่จะส่งเสริมให้เป็นนักแพร่ธรรมที่ดีในอนาคต สามเณรควรมีทักษะในด้านต่าง ๆ เช่น การอ่าน พูด เขียน ร้องรำ ฯลฯ เพื่อที่จะสามารถนำไปใช้ในการทำงานของพระเจ้า โดยยึดหลักจิตตารมณ์ของ นักบุญกัสปาร์ แบร์โทนี ผู้ก่อตั้งคณะ ที่ได้ให้ไว้ว่า “ธรรมทูตแพร่ธรรมตามบัญชาพระสังฆราช”
- คุณธรรมเป็นเลิศ เป็นสิ่งเกี่ยวข้องกับจิตสำนึกของมนุษย์ ที่ตระหนักถึงความผิดชอบชั่วดีจำแนกระหว่างสิ่งที่ถูก และผิด ตามเจตนา แรงจูงใจ หรือการกระทำที่ไม่ดี ซึ่งสามเณรควรถือปฏิบัติตามเป็นอย่างยิ่ง รวมทั้งความซื่อสัตย์ ซึ่งเป็นพื้นฐานของชีวิต เป็นดังสมบัติที่ทำให้เณรมีกระแสเรียกราบรื่น เขาจะมีความสุข ไม่ต้องหวาดระแวงอะไรทั้งสิ้น มีแต่เดินตามจุดมุ่งหมายต่อไป
ความคาดหวังสำหรับสามเณรคณะสติกมาติน
- อยู่เพราะรักการเป็นเณร
- เณรคือวัยรุ่น แต่ต้องเป็นวัยรุ่นอย่างเณรที่ดี
- ต้องรู้ตัวเสมอว่าเป็นเณร
- เคารพรุ่นพี่ และรุ่นน้อง
- มีความมั่นใจในตนเอง
- ตรงต่อเวลา
- ปฏิบัติตามกฎของบ้านเณรอย่างเคร่งครัด
- มีความศรัทธา
- มีมารยาทที่ดีทั้งกาย และวาจา
- มีความกตัญญูต่อบ้านเณร
ความคาดหวังสำหรับสามเณรชั้นมัธยมต้น
- รู้ตัวว่าอยู่บ้านเณรเป้าหมายเพื่อการเป็นพระสงฆ์เป็นอันดับแรก
- เป็นคนที่เปิดองยกับอธิการและผู้ดูแล
- มีความนบนอบต่อผู้ใหญ่และรุ่นพี่
- กล้าที่จะปฏิเสธในสิ่งที่ไม่ดีและไม่คบหาเพื่อนที่ไม่ดี
- รู้จักแบ่งปันสิ่งที่ดี ๆ ที่ตนมี ให้แก่ผู้อื่น
- กล้าแสดงออกในสิ่งที่ดีถูกต้อง
- มีความตรงต่อเวลาเป็นหลัก
- ฝึกฝนด้านกีฬา ดนตรี (ให้พยายามเล่นดนตรีอย่างน้อย 1 ชนิด)
- ปรับตัวเข้ากับเพื่อน ๆ และพี่ ๆ ให้ได้
- รู้จักชีวิตของผู้ก่อตั้งคณะและประวัติคณะในขั้นเบื้องต้น
ความคาดหวังสำหรับสามเณรชั้นมัธยมปลาย
- ทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีแก่รุ่นน้อง
- ปรึกษากันและกันในเรื่องที่สร้างสรรค์ กับอธิการและผู้ดูแลเสมอ ๆ
- ไม่เอารัดเอาเปรียบรุ่นน้อง แต่ตอยดูแล ห่วงใย รักและเป็นตัวอย่างที่ดี
- สนใจในงานของคณะในประเทศไทย
- ดูแลรักษาสิ่งของที่เป็นของบ้านเณรเสมือนกับเป็นของเรา
- วางตัวอย่างเหมาะสม กับการเป็นเณร ทั้งเรื่องการแต่งตัวและคำพูด
- มีจิตใจเมตตาต่อผู้อื่น
- เป็นคนมีระเบียบวินัย และพยายามสร้างชื่อเสียงให้กับบ้านเณร
- รู้ตัวเองอยู่เสมอว่าตนมาจากไหน มีพื้นฐานชีวิตอย่างไร
- รู้จักชีวิตของผู้ก่อตั้งคณะและประวัติคณะอย่างดี
